Weblog Gerber van der Graaf

Hieronder vind je de weblog van Gerber van der Graaf, ingenieur. Hij woont al een jaar of 22 in Catalonië en houdt sinds juni 2017 een weblog bij met beschouwingen over de politieke situatie - met name de vervolging van de Catalaanse politici. Met zijn goedvinden is dit artikel geïntegreerd in deze website, maar kan uiteraard ook ‘los’ worden bekeken.

Oh Europa!

9 maart 2021

(670 woorden)

De Europese Unie bevindt zich in een dieptepunt dat haar weerga niet kent. Ware het niet dat er reeds vele signalen waren waar te nemen dat de Unie niet is wat zij pretendeert te zijn, dan is dat nu onmiskenbaar duidelijk. Het Parlement stemt er voor dat drie van haar leden door één van de Europese lidstaten gerechtelijk vervolgt kunnen worden vanwege hun politieke ideeën. De Europese Unie, ooit het baken in de wereld van democratie en fundamentele mensenrechten, precies de reden waarom zij na WO2 beetje bij beetje werd opgericht, staat vanaf vandaag politieke vervolgingen toe.

Voormalig Catalaans president, zijn ministers Toni Comín van gezondheidszorg en Clara Ponsatí van onderwijs hebben hun juridische onschendbaarheid als lid van het Europees Parlement verloren. Het Parlement stemt daarmee in nadat het Spaanse Hooggerechtshof daarom had gevraagd. Nu kan dit Hof hun uitlevering aan België en Schotland vragen zodat zij de Europarlementariërs kan veroordelen voor het houden van een referendum over de onafhankelijkheid van Catalonië, een legitieme democratische uitoefening van het internationale recht van zelfbeschikking van een minderheidsnatie. Europa, de Unie, heeft met de goedkeuring van het opheffen van hun juridische immuniteit hun rechten geschoffeerd. Zij laat het EU lidstaat toe om politieke dissidenten, andersdenkenden, te vervolgen en voor vele jaren in de gevangenis op te sluiten.

Dit is niet alleen een schande voor Spanje, dat nooit van haar fascistische trekken is genezen. Het is een grote morele schande voor de Europese Unie in het geheel die haar lange tijd vervolgen zal. China, Rusland, Iran, Egypte, Birma en andere staten die de mensenrechten met voeten treden kunnen niet meer door de Europese Unie worden aangesproken, want de zij maakt nu zelf deel uit van de club.

Het lidmaatschap van de Europese Unie is nu niet alleen meer een politieke optie van haar lidstaten en regionen, het is een plicht om daarvan af te zien voor een ieder die de democratische waarden en mensenrechten respecteert.

De bijl lag al reeds geruime tijd aan de wortel van de boom. Rond de economische crisis van 2008 liet de Unie haar Europese burgers in Griekenland vallen als een baksteen toen zij dreigde hen uit de Eurozone te zetten. Je kon toen al eerder spreken van de Desunie verdeeld tussen noord en zuid Europa. De ziekte van de EU, doorgaans veroorzaakt door een zwakke leiding, bleek nog duidelijker door het probleem van oorlogsvluchtelingen uit Syrië en later de economische vluchtelingen uit Afrika, waardoor de Middellandse zee veranderd is in een graftombe. De overeenkomst met Turkije, notabene een land dat de kroon steekt naar het schenden van mensenrechten!, om de vluchtelingenstroom tegen te houden tegen een financiële vergoeding was de klap op de vuurpijl.

Al met al zal de geschiedenis de Europese Unie beoordelen als een club van staten die enkel en alleen geleid wordt door economische belangen en niet door democratische waarden en mensenrechten, zoals door Adenauer, Monet, Schuman, Spaak en de andere oprichters bedoeld was en in haar verdragen is vastgelegd. Daardoor is zij verworden tot een post-fascistische organisatie. Oftewel een Unie die juist bedoeld was om het fascisme in Europa tegen te gaan zodat de gebeurtenissen van WO2 nooit en te nimmer meer zouden plaats vinden. Zij heeft zich de ideeën toegeëigend die deze humanitaire catastrofe veroorzaakten.

Het Catalaanse probleem is nu verworden tot een Europees probleem die de Unie op haar grondvesten doet trillen. Sinds het referendum over de Catalaanse onafhankelijkheid keken de Europese Commissie, de Raad en het Parlement drie jaren lang de andere kant op bij de vervolgingen van de Catalaanse burgerleiders en de politici en de talrijke andere schendingen van mensenrechten in Spanje. Al die tijd waarschuwde Puigdemont dat het niet een interne aangelegenheid is van de souvereine lidstaat Spanje, zoals de EU al die tijd beweerd heeft, maar een Europees probleem. Hij heeft gelijk gekregen. Of de Catalaanse MEPs zullen worden uitgeleverd, valt nog te bezien. Zij stappen naar het Europese Hof van Justitie vanwege de vele onregelmatigheden die plaats vonden in de juridische commisssie die het Parlement in dit besluit adviseerde.

Nawoord
Het Spaanse Hooggerechtshof viert de uitslag van de opheffing van de juridische immuniteit van de Catalaanse MEPs door de gedeeltelijke vrijheid van de veroordeelde Catalaanse burgerleiders en politici in Spanje per onmiddellijke ingang op te heffen. Daarmee oordeelt dit Hof tegen de lagere rechtbanken in. Deze stelden dat zij volgens de Spaanse strafwet daar recht op hebben omdat zij een derde van hun straf hebben uitgezeten. Sinds begin Februari genieten zij deze gedeeltelijke vrijheid en moeten ‘s-avonds terug naar de gevangenis om daar de nacht door te brengen. Met ingang van vanavond mogen zij de gevangenis niet meer verlaten.

> De stand van zaken in en rond Catalonië > Kanttekeningen door Gerber van der Graaf > Weblog Gerber van der Graaf